Քնարերգութիւն ( Read more... )

Ես գիտեմ տերևն ինչու է դողում,
( Read more... )

Անցավ տագնապը, անցավ կոտորածը, ժողովուրդը մոռացավ բոլորը։ Կրկին սկսվեցավ սովորական վշտալի կյանքը ( Read more... )

«Թո՜ղ վկա լինի հայրենիքի այդ սուրբ հողը, որ ծածկում է ձեր մարմինները, թող վկա լինեն այդ անտառի ծառերը, որ տարածում են իրանց հովանին ձեր գերեզմանի վրա, թող վկա լինեն հայոց լեռները և նրանց մեջ բնակվող բոլոր չար ու բարի ոգիները, որոնք ականատես եղան ձեր տառապանքին, վերջապես թող վկա լինի այդ անգութ երկինքը, որ տեսավ ձեզ կրակի բոցերի մեջ, որ հոտոտեց ձեր ( Read more... )

Հատվածը մեջբերված է Րաֆֆու «Պարույր Հայկազն» վեպիկից, որը կարող եք ամբողջութեամբ կարդալ այստեղից:

Նույն օրը, երբ Աթենքի այդ աղքատ թաղի փողոցները որոտում էին բազմության կեցցեներով, երբ Պարույրին հաղթական փառքով տանում էին դեպի իր բնակարանը, ամբոխի մեջ գտնվում էր և մի անծանոթ օտարական։ Նա բոլորովին աննկատելի մնաց խուռն բազմության մեջ, թեև նրա դեմքը, ( Read more... )

Գնամ,
Փարուեմ Արարատին,
Մարեմ նրա կարոտը տաք,
Համբոյրս տամ պաղ ճակատին
Ու հրդեհեմ ձիւնը ճերմակ...
Ու երկգագաթ ջահը առած՝
Լուսավորեմ աշխարհն արար.
Ասեմ՝ երբ կար Նոյի տապան,
Դեռ աշխարհում Աշխարհ չկար...
Լուավոեմ...
Վառեմ անթիւ
Ու անհամար անմար կրակ.
Հոգ չէ, եթէ ինձ էլ շանթի
Աստուածահոր ցասումը բարկ...

Չէ ( Read more... )

Մի դարաւոր կաղնու տակ ( Read more... )

Իմաստուններից մեկը հարցում արավ ծառերին և ասաց ( Read more... )

«Սասնա Ծռեր» էպոսից մինչև ժամանակակիցների երկլեզու ստեղծագործությունները` վիրտուալ գրադարանում ( Read more... )

Քո մայր՝ լեզվով խոսիր, պոետ ( Read more... )